O, wat hou ik van de eeuwigdurende roes van Ladies Night, de plaatselijke variant op Ladies@theMovies. Waar je bij Kinepolis een zuinig glaasje drank krijgt, wordt je glas Cava in de Cinestar van Waregem wel een uur lang voortdurend bijgevuld. Zodat je eigenlijk de hele tijd nog maar aan je eerste glas bezig bent.
Zo ging het deze week ook bij mij. Samen met (lees: op kosten van) mijn moeder trok ik een uur voor de film al naar die reclamebeurs vermomd als filmevenement. We gingen zoals gewoonlijk eerst bij alle standjes langs, waar je soms iets kan winnen, maar meestal iets kan verliezen. Hier bijvoorbeeld een foto van mijn moeder die aan het standje van Upperdare een formulier invult:
De fotograaf is een nogal lange man.
Eigenlijk heet het bedrijf niet Upperdare, maar Upper at Home, op dringende vraag van Tupperware. Het soort homeparties dat Upper organiseert, dient namelijk niet geassocieerd te worden met gemak in de keuken of cornflakes die niet zacht worden. Wij organiseerden er ooit eentje van Upperdare en tegen het einde van de avond lag de tafel van de woonkamer vol met vibrators en anale kralen. Die moesten we dan snel verstoppen voor mijn 13-jarige zusje thuiskwam (mijn vader had haar afgeleid met een bioscoopavond). Missie geslaagd, behalve dan dat we dat rek met pikante lingerie vergeten waren. Hoe dan ook, er was nogal veel pisang orange gevloeid en na die avond stond mijn rekening in het rood. Laten we het daarop houden.
Op de receptie was mijn moeder intussen aan de praat geraakt met de enige andere man in de buurt, de 15 jaar jongere vriend van een cougar. Toen ze naar buiten ging om te roken, liet ze mij alleen met hem en kwam tot overmaat van ramp de fotograaf er ook nog eens bijstaan. Hij gaf me zijn kaartje, zijn bedrijf heet Natwork. “Hihi, nat-work”, zei de Cava. “Ja, ik heet Nat”, antwoordde hij.
Vlak voor de film begon, werden de prijzen uitgedeeld, door een willekeurig systeem gebaseerd op het nummer van je stoel, maar ook via loting als je vooraf formulieren aan de standjes had ingevuld. De allereerste naam die werd afgeroepen, was de mijne. Van Upperdare. “Yes!!” riep de cava uit voor heel de zaal, en ik danste naar beneden.
Nat legde ook mijn bij nader inzien veel te doorzichtig truitje vast.
Daar moest ik nog een halfuur staan, terwijl een voor een alle vrouwen die iets wonnen, naar beneden werden geroepen voor zowel leuke (gsm) als verraderlijke (dagje gratis fitness) prijzen.
Ook deze foto komt van Natwork.be
Wat heb ik dan gewonnen? O, een massagehartje.
En ik maar hopen op een vibrerend eendje.
Je klikt op een metalen chip en de kristallen beginnen te verhitten. “Waarschuwing”, lees ik bij de instructies, “Het ‘Liefdes Hartje’ kan tot 54° warm worden. Let op voor de gevoelige zones van het lichaam en voor gevoelige huid.” Verdorie, win ik eens een seksspeeltje, is het niet geschikt voor gevoelige zones. Het is de bedoeling dat geliefden er elkaar (letterlijk) hete massages mee geven. Ik heb het dan maar warm geklikt en een halfuur tegen mijn nek gehouden. Kreeg ik een stijve nek van. Nu is het ding hard, en moet ik het blijkbaar eerst tien minuten koken om alle kristallen te laten verdwijnen voor hergebruik.
Dus hier zit ik dan, met naast mij een koud, hard hart. Valentijn, here I come.
Bo in Pyjama 